STELLATURA

STELLATURA

apud Ael. Spartian. Pescennio Nigro, c. 3. Tribunos duos, quos constitit stellaturas, accepisse, lapidibus obrui ab auxiliaribus iussit; idem quod stellionatus est, Graece ἐπίθεσις, impostura et πανουργία, astutia. Uti enim stellis, h. e. maculis, variatus est stellio, de quo Ovid. l. 5. Met. v. 460.

———— aptumque colori

Nomen habet variis stellatus corpora guttis.

Sic homines istiusmodi improbi et impostores, versutique et versatiles, quos ποικἰλους et ποικιλοτρόπους Graeci vocant, ab illa varietate ac Stellatura, Stelliones, stellatores et stellionatores appellati sunt; Homero Od. o. v. 415. τρῶκται quoque, a pisce cognomine, cuius tergum varietate maculosâ stellatum esse constat. Unde et stellae, apud Latinos, pro machinis, versutiis et fraudibus, ut vidimus. Per stellaturas itaque accipere, uti melius legatur apud Spartianum, est per fraudes ac imposturas accipere; quod Tribuni solebant, cum militibus commeatum dabant, aut muneris vacationem, acceptâ ab iis pecuniâ de eorum stipendiis: cuiusmodi Tribunorum Dueum que stellaturas, vetitas deprehendimus apud Iustinianum, Cod. de Off. praet. Afr. l. 2. Similiter pecunias per fraudem corrasas, praecipue, quas Regii Rationales in discutiendis ratiociniis et reddendis consuever unt per fraudem avertere, et in sinum suum convertere, grivelatas vocant Galli, quod ad verbum stellatura est. Grivelatum enim illi vocant, quidquid variegatum est et stellatum; a varietate turdi, quam grivam dicunt. vide salmas. ad Spartian. d. l. ad eund. in Adriano, e. 10. nec non supra in voce Beneficiarii, item Commeatales. Idem Salmas. Stellionatus crimen, in adulterandis metallis miscendisque proprie consistens, capitale fuisse, docet ad Vopisc. in Tacito, c. 9. Hoc namque crimen imposturam κατ᾿ ἐξοχὴν, et qui hoc facit Impostorem, dictum esse, notant veteres Grammatici: Impostura autem et Stellionatus idem, ut vidimus.